همدلی با کودک مستلزم برآوردن خواسته او نیست
با آرزوی تندرستی و برکت روزافزون؛ اکنون که تا حدی با روشهای مناسب برای فصل «دعوت به همکاری» آشنا شدیم، لازم است با بعضی اصول و ظرافتهای آن نیز آشنایی پیدا کنیم. درک و فهم کافی بعضی شرایط بهویژه زمانی که خود والدین دچار برانگیختگی و آشفتگی هستند، کار راحتی نیست؛ این امر بدون شک نیاز به وجود مهارت کافی و نیز مدیریت بر خویش و روابط دارد.
برای به دست آوردن این مهارت و قدرت مدیریت، باید آموزهها را بهخوبی درک کرد و در شرایط و زمان مناسب از طریق بحث، تبادلنظر و بهویژه ایفای نقش به تقویت آنها پرداخت تا همانند فردی که رانندگی را در شرایط مختلف تمرین کرده و به پیچوخم جاده آشنا شده است، بتوانیم از صحنههای ناگهانی و خطرآفرین بامهارت عبور کنیم. با این مقدمه، به بررسی نکات اصولی میپردازیم تا با توجه به آنها گامهایی مطمئن و استوار در این فصل برداریم.
- دیدگاه کودکان در بسیاری از موارد با دیدگاه ما متفاوت است. بنابراین خواستههایشان نیز با خواستههای والدین متفاوت است. درک این تفاوت و تناقض بسیار ضروری است. اگر ما نیز در این ماجرا بهعنوان یکسوی کشمکش قرار گیریم و بدتر از آن، با لجبازی بر دیدگاه و خواسته خویش اصرار کنیم، آنچه کودک در عمل از رفتار ما میآموزد نادیده گرفتن خواسته دیگران و اصرار بر خواستهاش است.
- با توجه به نکته قبل ضرورت دارد که کودک در همه حالات، احساس درک و همدلی را داشته باشد و البته این منافاتی با داشتن چهارچوب و قواعد در ارتباطات و زندگی ندارد. همانگونه که در فصل همدلی دیدیم درک کودک و همدلی با او، با برآوردن خواسته او یکی نیست.
- در اولین گام جدی و اساسی در فصل دعوت به همکاری لازم است والدین فهرستی را تهیه کنند. این فهرست شامل همه خواستهها و بایدونبایدهایی است که از کودک انتظار داریم.
هرچه در این فهرست از کلیگویی اجتناب و به مصداقها پرداخته شود، برای ادامه راه مؤثرتر خواهد بود. مثلاً «باید گوش به حرف کنه» جمله کلی و نامطلوبی است. اما «قبل از خواب مسواک بزنه» یک جمله روشن و کاملاً رفتاری است. اکنون جدول زیر بر اساس دیدگاه هریک از والدین تکمیل شود تا با آمادگی بیشتر مطالب دنبال شود.
صبح / ظهر / شب
میخواهم فرزندم انجام دهد نمیخواهم فرزندم انجام دهد
دکتر امیرمحمد شریف
روزنامه خراسان/خراسان رضوی – مورخ دوشنبه 1393/02/22 شماره انتشار 18685
دیدگاهتان را بنویسید