فصل مهمی از مقوله تربیت فرزند
سلام، امیدوارم هفت سین سلامت و سعادتتان برقرار و سالی پر خیر و برکت داشته باشید.
سال گذشته با 22 مطلب در خدمت شما عزیزان بودیم. ابتدا اشارهای به 4 سبک فرزندپروری شد و خواهش کردیم والدین آزمون فرزندپروری آن را پاسخ دهند و سبک غالب خود را در تربیت فرزند پیدا کنند. سپس سبک فرزندپروری مناسب را که «آموزشگر هیجان» نام داشت بیان کردیم. از دهمین شماره وارد سرفصلی به نام «همدلی» شدیم. موضوعی که زیر بنای تمامی ارتباطات و رشد و تربیت مناسب را تشکیل میدهد سپس سعی شد با توجه به محدودیتها با ارائه مثالها و تصاویر، مفهوم همدلی را بیشتر روشن و بیان کنیم. در آخرین شمارهها نیز داستانهایی از تجارب واقعی والدین در به کارگیری این روشها ارائه و تحلیل و بررسی آنها تقدیم شد.
همچنین نکاتی مهم برای والدین عزیزی که میخواهند این سبک را در زندگی خود پیاده کنند ذکر شد که اهم آنها را مرور میکنیم:
1- لزوم اجتناب از شتاب زدگی و تغییر ناگهانی رفتار.
2- اهمیت داشتن برنامه گفتگو و همکاری مشترک والدین برای درک بهتر مطالب و به ویژه هماهنگی در سبک و شیوههای تربیتی.
3- ضرورت ایفای نقش برای ایجاد حداقل مهارتهای فکری، رفتاری و کلامی قبل از ورود به دنیای واقعی ارتباط با کودک.
4- استعانت از پروردگار در تمام مراحل زندگی و تربیت که ضمن ایجاد آرامش و اطمینان قلبی، برکت آفرین حرکتمان باشد.
5- اتخاذ و نهادینه شدن رویکرد کرامت کودک و این که لحظه لحظه مراحل زندگیش، حالات، احساسات و رفتارش دارای ارزش و کرامت است.
6- در نهایت پس از انجام این روشها در دنیای واقعی روابط با کودک، صرفنظر از میزان موفقیت و خوشایند یا ناخوشایندی آن، ضروری است که تجربه را تحلیل و بررسی کافی کنیم و برای قدمهای بعدی آمادهتر شویم. بهویژه توصیه شد که با نوشتن مراحل و تجربه ها، فرصت مناسبتری برای توانمندی و بهرهگیری از تلاشتان فراهم آورید.
اکنون با امید و استعانت حضرت پروردگار میخواهیم فصل دوم را که «دعوت به همکاری» نام دارد آغاز کنیم. دعوت به همکاری در جایی به کار میرود که میخواهیم کودک اصولی را رعایت یا کاری را انجام دهد. در این شرایط کودک ممکن است نسبت به موضوع غفلت داشته و یا برایش اهمیت لازم را نداشته باشد بنابراین ما انتظاری برآورده نشده داریم و دچار ناراحتی یا عصبانیت میشویم و او در حال انجام کار خود است. بدیهی است که در صورت تصور نکردن و نداشتن درک درست از دنیای کودک آشفتگی ما مضاعف میشود. این تخلیه هیجانی به اشکال مختلف اتفاق میافتد.
در اغلب مواقع به شکل سرزنش، اخطار یا تهدید است و در بعضی شرایط ممکن است اقدام به نصیحت و سخنرانی در مورد مربوطه کنیم. به هر حال هیچکدام از آنها زمینهای برای درک و شوق به تصمیم و همکاری در کودک تولید نمیکند و برعکس نوعی مقاومت و ناراحتی به وجود میآورد. اکنون برای ورود به این فصل لازم است فهرستی از گفتگوهای روزمره خود با کودکانمان را تهیه کنیم تا در مباحث آینده آنها را با مثالهای ارائه شده مطابقت دهیم.
دکتر امیر محمد شریف
روزنامه خراسان/خراسان رضوی – مورخ دوشنبه 1393/01/18 شماره انتشار 18655
دیدگاهتان را بنویسید