مروری بر مباحث گذشته ستون تربیت فرزند
با سلام و آرزوی بهروزی. تاکنون توفیق همراهی با هم را، در 57 شماره داشتهایم که 17 شماره اخیر آن مربوط به قسمت اول فصل «بهجای تنبیه» است. در شماره گذشته از اهمیت حداقل تواناییها، برای ورود به بخش دوم این فصل آگاه شدیم. همچنین تأکید شد که داشتن مهارتهای کافی در رفتارمان با کودک، علاوه بر اطلاعات نظری و حافظهای، ضرورت دارد. به این لحاظ قبل از ورود به قسمت دوم فصل «بهجای تنبیه» لازم است آمادگیهای خود را مرور کنیم.
در شماره گذشته بیان شد که روش «ایفای نقش» یک جزء ضروری در افزایش توانمندیهای مهارتی والدین است. از والدین خواستیم که قبل از ورود به دنیای واقعی ارتباط و آزمون آموختهها و مهارتهایشان، با کمک روش ایفای نقش خود را محک بزنند و پس از کسب رضایت از آن وارد دنیای ارتباط واقعی شوند. اکنون ضرورت دارد برای افزایش آمادگی برای ورود به قسمت بعدی فصل، مروری کوتاه بر آنچه تاکنون در کل این مباحث ارائهشده است داشته باشیم. مباحث ما با یک داستان شروع شد. داستان فردی که خود روانشناس بود و سالها کار عملی با کودکان را پشت سر گذاشته بود ولی تنها پس از تولد فرزندش، پی به رابطه حقیقی والد و کودک برده بود (دوشنبه 16 دی 92).
سپس خواستیم تا با مراجعه به وبسایت niktinat.ir فرزند پروری (یا والدگی) خود را ارزیابی کنید. 4 سبک فرزند پروری را برشمردیم که تنها سبک «آموزشگر هیجان» موفق به رشد و بالندگی مناسب فرزند و شکوفایی مناسب استعدادهایش میشد.
آنگاه با فصل «همدلی» شروع کردیم. فصلی که کودک، با برانگیختگی به والدین خود مراجعه و مسئله یا حرفش را مطرح میکرد. مهمترین نکته در این فصل «قدرت تصور» بود. قدرت تصور، ما را به توان خوبی برای درک فرزند میرساند و با انجام همدلی میتوانستیم موفق و با رضایت هر دو سوی ارتباط از آن عبور کنیم. فصل بعدی نیز با مقدمه خوب همدلی، میتوانست طی شود. بدون شک فصل «دعوت به همکاری» با این شروع پاسخ خوبی میگرفت. در اینجا والدین برانگیخته، لازم بود در قبال کودک آرام و بیتوجه خود، از کلمات و جملات جدیدی استفاده کنند که در آن توهین، تحقیر، سرزنش و … نباشد.
داشتن فهرست بایدها و نبایدها و اولویتبندی آنها، ما را آماده ورود با صرف انرژی کمتر در این مباحث مهم میکرد. در این شرایط، با صرفهجویی انرژی، آمادگی بهتر و بیشتری برای صحنههای غیرمترقبه نیز داشتیم. درنهایت وارد فصل «بهجای تنبیه» شدیم. تاکنون قسمت اول فصل، بیانشده که تداوم همان فصل «دعوت به همکاری» است با ظرافتها و شرایط خاص خودش. پیچیدگی این فصل از یکسو و تأثیر زیاد آموختهها و روشهای ارائهشده، در فصول گذشته برای موفقیت در این فصل یادآور این ضرورت بود که بیگدار به آب نزنیم. توضیحات ابتدایی و نکاتی مهم برای درک بهتر ذکر شد که مهمترین آن لزوم حرکت گامبهگام بود. کسب اطمینان از برداشتن درست گام قبل، ضامن موفقیت ما در گام بعدی بود و همینطور تا آخر. امیدواریم با مرور مختصر قریب 60 شماره گذشته با اطمینان و مهارت بیشتری مباحث را دنبال کنیم.
دکتر امیرمحمد شریف
روزنامه خراسان/خراسان رضوی – مورخ دوشنبه 1393/05/20 شماره انتشار 18755
دیدگاهتان را بنویسید